Tam karşında durmuş bakıyorum, aramızda beyaz kıyafetli birisi var sanki...
Ama bu seni görmeme engel değil ki, Atam.
Kim seni sevmeme engel olabilir, kim kalbimin içini bilebilir?
Böcüğümle geldik seni ziyarete...
O kalbimizin içinde dedi ya, yaşlı bir teyze ile birlikte ağladık ya hani...
Müzedeki marşları duyunca, teker teker söyledi ve ben gene ağladım ya hani...
Biz, seni sevdik Atam. Bugün ayrılış değil, kalbimizin daha da derinliklerine yerleştiğin gün, yeniden doğduğun gün.
Ne demiştin?
''Beni görmek demek, behemehal yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu yeterlidir.''
Biz seni görüyoruz Atam!
Sevginle kuvvet bulup, sevginle yaşıyoruz.
Çok güzel bir post ellerine sağık...Hiç unutmayacağız...
YanıtlaSilZiyaretin için çok teşekkürler ben artık takpteyim ama sen takip etmemişsin sanırım :( bana yine uğrayıp takipçim olursan çok sevinirim :)
http://samiraslifeandstyle.blogspot.com/
Hayır oldum takipçinin hem de dün akşam oldum.
Sil